Ik kom van ver ……. !!!

 

Van hoe ver kom ik ? waar ben ik en ga ik naar toe ?  daar wil ik het nu even over hebben.
Om dat (beschamende) verleden nu definitief achter mij te laten.
En om mij er mee te verzoenen. Om de volgend stap te nemen, zonder ballast.

Nú, terwijl ik weer blij ben met mijn lichaam, verschijningsvorm, uit mijn hol kruip, weer de wijde wereld intrek, me niet meer verschuil als een gewond dier, zou ik dat verleden weg willen denken, alsof het nooit bestaan heeft.

Maar zo werkt dat niet, het zit nog in een donker hoekje te branden in mijn ziel, een wond met een dun roofje. Waar je voorzichtig omheen moet wassen om het niet te beschadigen, uit angst dat de wond weer open gaat, ontsteekt en weer gaat etteren. Het vlees moet nog helen, het roofje afvallen, het litteken vervagen.

Omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken, ga ik nu dus met de billen bloot 😉 Schok therapie !
Om al die opgespaarde afweer uit mijn systeem te gooien en te vervangen door positief en onbekommerd gedrag om de wereld (weer) tegemoet te treden.

Dat kleine volmaakte meisje, die jonge vrouw, helemaal onderaan van de fotoreeks, hadden er nog geen weet van.  Zo gingen er veel onschuldige en onbezonnen jaren voorbij. Met een lichaam dat deed wat ik wilde,  rennen ? dansen ? feesten ? werken ? studeren ? nachten doorrijden naar verre landen ? noem maar op . Allemaal oké.  Met veel lol, verdriet, groei, leren en ploeteren. Niks bijzonders en tegelijk heel bijzonder, gewoon leven.

Met de diabetes kwam het beperkende eindigheidsgevoel, niet meteen, het sloop er gewoon langzaam in. Net zoals de kilo’s die zich langzaam aanschurkte en de machteloosheid om dat tegen te houden, hoezeer ik ook mijn best deed.
Steeds meer medicijnen ‘nodig’ volgens de dokters.
Insuline, Avandia/Actos ( die als bijwerking hadden om glucose als vet op te slaan, net als insuline doet ) Losartankalium/hydrochloorthiazide, voor de ‘hoge’bloeddruk en vochtvasthouden in mijn benen. Ook een korte tijd op statines, voor verlagen van de cholesterol, gelukkig snel eruit gekieperd, 2007.
Klachten over het steeds dikker worden werden afgewimpeld door de dokter, liever dik dan ziek=complicaties  (daar heeft hij een klein beetje gelijk in, alleen als je nog altijd teveel koolhydraten eet)  Want, ondanks dat ik weinig diabetescomplicaties kreeg, had ik wel heel veel last van die overmatige kilo’s meeslepen.
Bewegen werd steeds minder een pretje, pijn in de enkels, voeten, rug, waardoor ik orthopedische schoenen en elastische kousen (vocht in de benen) kreeg aangemeten. Gevolg: terwijl bewegen werd geadviseerd, was dat zo’n pijnlijke exercitie dat ik dat juist meer ging vermijden.
Een vicieuze cirkel, om moedeloos van te worden. Naast het feit dat ik me steeds minder wilde vertonen, om die veroordelende blikken te vermijden. Nee alles bij elkaar, geen pretje. In mijn kleine vriendenkringentje was ik op mijn gemak, maar daarbuiten voelde de wereld meer en meer vijandig aan. Ik weet het zat (ook) in mijn hoofd en met periodes trok ik me er meer of minder van aan. Maar het bleef aan mij knagen.

Dat was dus het verleden ! Ik kán het achter me laten.
Nu heb ik het geluk gehad om te ontdekken én de kans gegrepen, hoe ik honderd tachtig graden kan draaien. Voeding als medicijn. Zo logisch …
Pillen eruit, insuline steeds minder. Gewicht naar beneden. Spieren opgebouwd, lopen weer een plezier.
En vooral weer onbezonnen vrolijk. Sprankelen ! Met open blik de wereld weer in.
Reversing diabetes, zover als maar mogelijk !!!

Ik laat niet af … XD

 

 

Gewone kiekjes, geen statie foto’s. Natuurlijk de leukste en vrolijkste uitgezocht 😉

21 september 2014  Wat een schatje, he 😉 Goed er kunnen nog wel wat kilootje vanaf, maar het ziet er weer smakelijker uit en… ik durf me weer te vertonen.Geluk 🙂

6 september 2014. Na Taylor en tijdens Mobbs ( 48u/IF ) ben ik nu 28 kg afgevallen. Ik voel me zo langzamerhand weer een ‘normaal’ mens.

februari 2014  Na eerste drie mnd. AZM  20 kg afgevallen. Darmflora hersteld, HbA1c naar 6.5.  Blij 😉 In de daaropvolgende 3 mnd. nog eens gezakt naar HbA1c  5.8. Dan Taylor en Mobbs 🙂 het gaat maar door !

 

aug 2013  Veel IF, veel sport,  Paleo HF/LC, afgevallen 16 kg, met plateau tot dec.2013. Toen begon het AZM experiment

juni 2012 Halfjaar op Paleo/HF/LC/IF ketose,  8 kg afgevallen

2011 Eten zo’n 1100/1200 calorieën per dag. Metabolisch onderzoek wijst uit: gebruik 2300 cal. eten 1100 cal. Dus al draaien op vet ? Begonnen met sporten aug. 2011

augustus 2010 Weer op een Atkins dieet met 2 sneden koolhydratenarm brood per dag. Gewicht in toom, niet bijkomen, maar ook niet afvallen

maart 2010 in Spanje op Dr. Frank dieet, ha, ha, 3 kg afgevallen 😦

april 2010 – april 2013

2007 – 2013

augustus 2007, Op z’n dikst ?

1967/1968

1945/1946

I no longer have patience ….

 

Meryl Streep

Even tussendoor. Omdat ze zo mooi en wijs is, het zo’n prachtig tekst is, die zo past bij wat mij al langer bezighoudt.

 

 

“I no longer have patience for certain things, not because I’ve become arrogant, but simply because I reached a point in my life where I do not want to waste more time with what displeases me or hurts me. I have no patience for cynicism, excessive criticism and demands of any nature. I lost the will to please those who do not like me, to love those who do not love me and to smile at those who do not want to smile at me. I no longer spend a single minute on those who lie or want to manipulate. I decided not to coexist anymore with pretense, hypocrisy, dishonesty and cheap praise. I do not tolerate selective erudition nor academic arrogance. I do not adjust either to popular gossiping. I hate conflict and comparisons. I believe in a world of opposites and that’s why I avoid people with rigid and inflexible personalities. In friendship I dislike the lack of loyalty and betrayal. I do not get along with those who do not know how to give a compliment or a word of encouragement. Exaggerations bore me and I have difficulty accepting those who do not like animals. And on top of everything I have no patience for anyone who does not deserve my patience.” _ Meryl Streep

Overgenomen van:

http://ioadicaeu.wordpress.com/2014/07/31/i-no-longer-have-patience/

Call me crazy…..

😉

Noem me gek ! Maar dit is hoe ik mezelf voel/beleef. Al zo lang, te lang, maar niet lang meer.

Nu 25 jaar Diabetes type 2, heel lang. Zo verkeerd behandeld met teveel insuline, teveel medicatie, verkeerde informatie over voedsel, me in slaap laten sussen. Niet meer.

Ik zie mezelf als 2 mensen in een lichaam. De gezonde en de vette. De gezonde zit verpakt in de vette schil. De vette schil had/heeft een functie. Opslaan, weghouden van niet te verwerken glucose in deze tweede persoon, zodat de eerste kán overleven.

Nu 2 jaar en 8 maanden bezig om de tweede persoon in mij te verwijderen, uit te hongeren. Dat gaat niet zomaar !!!  Hij/zij had een functie, een missie, hij is angstig voor de toekomst. Wat gebeurt als hij/zij vertrekt ? Kan de lean-e persoon het wel alleen af ?
Hij/zij moet daar vertrouwen in krijgen. Zodat hij met een gerust hart afscheid kan nemen. ( hoe vaak ik ook hij/zij blijf zeggen, het blijft in mijn hoofd een hij, dus…  )

Ook ziet hij wel dat ik nu sterker ben, na 3 jaar sporten, 2 jaar en 8 maanden Paleo/VLC/HF/Ketogeen/IF/RS/Calorierestrictie en watever er nodig is om uit de vette schil te stappen.

Daar binnen zit de mooie, gezonde vrouw. Come on ! man, je hoeft me niet meer te beschermen, ik kan het weer alleen 😉 Leg je hoofd te rusten. Ik weet nu hoe het moet, dat heb ik je toch bewezen !
Ik ben je heel dankbaar voor je bescherming, je inzet al die jaren, waarin je mijn buffer was.
Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat je ook een last was, op den duur. Ik zeulde me een ongeluk aan je. Wat als hulp begon, werd last. Hoe sterk was ik, dat ik je overal mee nam. Me voortsleepte, boog onder je gewicht. Als ik zo met je door was gegaan, was ik er onder bezweken, had het loodje gelegd. Dat is toch niet wat je wilt ? Dat was toch niet de intentie, in het begin ?  Maar onze relatie is verworden tot ziekelijk, dat is niet goed voor mij. Ik weet, ik vraag een offer van jou ! Geef op ! Laat me gaan. Dat betekent dat jij moet sterven, veel gevraagd. Maar jou doel was: mij helpen en niet doden. Dus houdt je aan die afspraak. Ik smeek je, ik gebiedt je !!!

Je bent death weight geworden, tijd om afscheid te nemen …..

Ik heb je al gereduceerd van een hele persoon ( man 😉  ) in een jongetje, een kind, schattig, aandoenlijk, aanminnig !
Maar mij houd je niet voor de gek met je gedaanteverwisseling. Ga weg !!!

Ik doe een beroep op je, laat me gaan. Please   🙂 🙂 🙂